Tech
Law
Ideas
Tech
Law
Ideas
News

Παράνομη Σιωπηρή Απόρριψη Αιτήματος για Επανακαθορισμό Παραλίας (ΣΤΕ 1784/2020)

ΣΤΕ 1784/2020

Σύμφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 7 του νόµου 2971/2001, οι οποίες αφορούν ειδικώς στον καθορισµό παραλίας, είναι επιτρεπτός ο καθορισμός ζώνης παραλίας εφόσον αυτός κρίνεται απαραίτητος για την εξυπηρέτηση του σκοπού της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του νόµου (επικοινωνία της ξηράς µε τη θάλασσα και αντίστροφα), εφόσον δηλαδή η Διοίκηση διαπιστώνει, κατά τρόπο σαφή και αιτιολογηµένο, την ανάγκη και τη δυνατότητα επικοινωνίας αυτής, λαμβάνοντας προς τούτο υπόψη τη φύση της συνεχόµενης προς τον αιγιαλό ξηράς και την αδυναμία να εξυπηρετηθεί από τον αιγιαλό ο ως άνω προβλεπόμενος στο νόµο προορισμός της παραλίας. Η ανάγκη για τη δηµιουργία ζώνης παραλίας µπορεί να προκύπτει και από τα στοιχεία του φακέλου, όπως είναι το προς τούτο συνταχθέν διάγραµµα και η μορφολογία της περιοχής που αποτυπώνεται σε αυτό, στα στοιχεία δε αυτά είναι δυνατόν να στηριχθεί ευθέως ο ακυρωτικός δικαστής κατά τον έλεγχο της νομιμότητας της οικείας διοικητικής πράξης, η οποία αφορά καθορισμό παραλίας εντός οικισμών, ανεξαρτήτως αν αυτοί διαθέτουν σχέδιο πόλεως ή αν πρόκειται για οικισμούς παραδοσιακούς ή οικισμούς χωρίς εγκεκριµένο ρυμοτομικό σχέδιο (υφιστάµενους προ του 1923 ή µε πληθυσμό κάτω των 2000 κατοίκων), συνάγεται η βούληση του νομοθέτη να µη καταλαμβάνονται, από την καθοριζόµενη ζώνη παραλίας, κτίσματα που έχουν νοµίµως ανεγερθεί (βάσει νόµιµων οικοδομικών αδειών) ή µέλλουν να ανεγερθούν κατά τις προβλέψεις υφιστάµενου σχεδίου πόλεως. Και, ναι μεν, για περιοχές εκτός οικισμών, ο καθορισμός παραλίας κατά το µέρος που καταλαμβάνει κτίσμα που έχει ανεγερθεί νόµιµα (βάσει οικοδομικής αδείας) δεν αποκλείεται ρητώς από το νόμο (εκτός από τις περιπτώσεις διατηρητέων κτισμάτων ή κατασκευών), πλην, ενόψει της ανωτέρω ρυθµίσεως του νόµου για τα κτίσματα εντός οικισμών και του γεγονότος ότι ο καθορισμός παραλίας δεν αποτελεί δέσµια ενέργεια της Διοικήσεως, αλλά τελεί υπό την προϋπόθεση ότι κρίνεται απαραίτητος για την επικοινωνία της ξηράς µε τη θάλασσα (και αντίστροφα), ο καθορισμός ζώνης παραλίας, όταν αυτή καταλαμβάνει νομίμως  ανεγερθέντα κτίσματα, πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς µε αναφορά στους λόγους που τον καθιστούν απαραίτητο για την εξυπηρέτηση του εν λόγω σκοπού, λαμβανοµένου υπόψη ότι η πραγμάτωση του εν λόγω σκοπού (αποκατάσταση της επικοινωνίας της ξηράς µε τη θάλασσα) προϋποθέτει την ανάγκη απαλλοτρίωσης του κτίσματος και, πάντως, αποκλείει, πριν από την ολοκλήρωση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, την κατεδάφισή του, αφού, όπως έχει παγίως κριθεί ακόµη και στην περίπτωση καθορισμού αιγιαλού, νομίμως υφιστάμενα κτίσματα δεν κατεδαφίζονται.

Εφόσον ζητείται από ενδιαφερόμενο ο επανακαθορισµός αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, που έχουν καθορισθεί κατά το παρελθόν εσφαλμένως, κατά την άποψή του, η Διοίκηση οφείλει καταρχήν να επιλαµβάνεται του αιτήματος, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενδιαφερόμενος προσκοµίζει στην αρμόδια Κτηµατική Υπηρεσία συγκεκριµένα κρίσιµα στοιχεία για την απόδειξη σφάλματος κατά τον αρχικό καθορισμό. Η Διοίκηση λαμβάνει υπόψη τα οριζόμενα στο άρθρο 9 του ν. 2971/2001 στοιχεία, δυνάµενη να ενεργήσει και αυτοψία για τη διαμόρφωση της κρίσης της. Κατ’ ακολουθίαν, η παράλειψη της Διοίκησης να αποφανθεί επί αιτήσεως επανακαθορισμού των ορίων αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, η οποία συνοδεύεται από σχετικά συγκεκριµένα στοιχεία, συνιστά παράλειψη οφειλόµενης ενέργειας, υποκείµενη σε αίτηση ακυρώσεως, οι δε πράξεις, με τις οποίες η Διοίκηση απορρίπτει για οποιοδήποτε λόγο ή αρνείται να εξετάσει την αίτηση αυτή, έχουν εκτελεστό χαρακτήρα.

Η σιωπηρή απόρριψη της αιτήσεως των αιτούντων προσβάλλεται παραδεκτώς από τους αιτούντες, βασίµως δε προβάλλεται ότι, κατά το µέρος αυτό, συνέτρεξε παράλειψη οφειλόµενης νόµιµης ενέργειας της Διοίκησης να επιληφθεί της ανωτέρω αιτήσεως. Τούτο διότι η Διοίκηση δεν έλαβε υπόψη, ούτε εξέτασε τα ακόλουθα κρίσιμα και τεκμηριωμένα στοιχεία που προέβαλαν οι αιτούντες ενώπιόν της, ήτοι: α) Την ύπαρξη και τη νομιμότητα των καταλαμβανόμενων, από τη ζώνη παραλίας, κτισμάτων, που αποδεικνύονται από τα συγκεκριμένα στοιχεία. β) Το βραχώδες της ακτής μεταξύ των επίµαχων σημείων και τη µεγάλη υψομετρική διαφορά από τη θάλασσα, όπως επισηµάνθηκαν και στην έκθεση της επιτροπής καθορισμού ορίων αιγιαλού και παραλίας, στοιχεία τα οποία, εκ των πραγμάτων αποκλείουν την επικοινωνία µεταξύ θάλασσας και ξηράς και, συνεπώς, δεν δικαιολογούν τον καθορισμό παραλίας στο σηµείο αυτό, ενώ η επικοινωνία αυτή δύναται ενδεχομένως να εξυπηρετηθεί και από παρακείµενες οδούς πρόσβασης. γ) Την έλλειψη αιτιολογίας του καθορισμού ζώνης παραλίας του έτους 2000 όσον αφορά στη διαπίστωση ανάγκης χάραξης οριογραµµής παραλίας, η οποία (αιτιολογία) περιορίζεται στην επανάληψη της διατύπωσης του νόµου, χωρίς να παραθέτει κάποιο συγκεκριµένο στοιχείο ως προς τη μορφολογία της επίδικης περιοχής, που να δικαιολογεί την ανάγκη καθορισμού ζώνης παραλίας στο συγκεκριµένο, κρίσιμο για την Ιδιοκτησία των αιτούντων, σηµείο, όπως όφειλε, πολύ περισσότερο δε καθόσον, στην προκειμένη περίπτωση, υπήρχε παλαιότερος καθορισμός του έτους 1960, δυνάµει του οποίου τα ανακατασκευασθέντα επίµαχα κτίσματα τοποθετούνταν εκτός παραλίας. Εξάλλου, η αδυναμία της Διοίκησης να διακριβώσει την εγκυρότητα του προσκοµισθέντος από τους αιτούντες τοπογραφικού διαγράµµατος, µε βάση το τοπογραφικό διάγραµµα του καθορισμού του 1968, κατ’ επίκληση, µάλιστα, της δικής της παραλείψεως να αποστείλει το διάγραµµα αυτό προς δημοσίευση στο οικείο ΦΕΚ, δεν δύναται να αποβεί σε βάρος των διοικουµένων που το επικαλούνται προς απόδειξη των εννόµων συμφερόντων και δικαιωμάτων τους. Για όλους τους ανωτέρω λόγους, η παράλειψη της Διοίκησης να αποφανθεί επί της αιτήσεως των αιτούντων ως προς τον επανακαθορισµό ζώνης παραλίας είναι µη νόµιµη και πρέπει να ακυρωθεί, η υπόθεση δε πρέπει να αναπεμφθεί στη Διοίκηση, ώστε να διαλάβει ρητή και αιτιολογηµένη κρίση για την ανάγκη καθορισμού οριογραµµής παραλίας μεταξύ των κρίσιµων, όσον αφορά την ιδιοκτησία των αιτούντων, σημείων.

You might like